Zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych od Borrelia miyamotoi u pacjenta z obniżoną odpornością AD 2

Barwienie Giemsy preparatem cytospinowym osadu CSF ujawniło krętki, które również wizualizowano za pomocą barwienia Grama. Pacjent został przyjęty do szpitala 23 lutego 2012 r. W celu dalszej oceny. Podczas badania była niezadowolona, a objawy życiowe były stabilne. Badanie fizykalne nie było wyjątkowe, z wyjątkiem miękkiego szmeru skurczowego. Badanie neurologiczne wykazało, że była powolna, aby odpowiadać na pytania i wykonywać polecenia, była słabo słysząca i miała niestabilny chód. Pacjent nie mógł podać żadnych szczegółów dotyczących jej historii lub objawów; nie powiedziała, że ma bóle głowy lub sztywną szyję.
Kolejne nakłucie lędźwiowe, 23 lutego, ponownie pokazało krętki na barwieniu Giemsą (Tabela 1). Po pobraniu próbek krwi i płynu mózgowo-rdzeniowego do hodowli, podawano ceftriakson w dawce 2 g dożylnie o 20:45. Około 9 godzin później, o 6 rano 24 lutego, pacjent miał temperaturę 38,7 ° C. (101,6 ° F), jej skurczowe ciśnienie krwi było w dolnych latach 90., a ona wydawała się chora. Miała zbawienną odpowiedź terapeutyczną na podawanie płynów i acetaminofenu. Obraz kliniczny po otrzymaniu ceftriaksonu sugerował reakcję Jarischa-Herxheimera. Leczenie następnie zmieniono na penicylinę G w dziennej dawce 24 milionów U podawanej dożylnie, ponieważ specyficzny patogen pozostał niezidentyfikowany. Podczas pierwszych 5 dni terapii stan fizyczny pacjenta znacznie się poprawił; hiponatremia ustąpiła do 26 lutego. Jej stan psychiczny stopniowo poprawiał się w ciągu pierwszych 3 do 5 dni, powracając do normy pod koniec 30-dniowego schematu terapii dożylnej penicyliną G.
Dodatkowe wyniki badań laboratoryjnych w dniu 23 lutego zawierały negatywne wyniki testów laboratoryjnych badania płynu mózgowo-rdzeniowego w kierunku wenerycznym oraz szybkich testów na obecność surowicy w surowicy (brak zjawiska prozone). Nie zaobserwowano organizmów ani krętków w rozmazie krwi obwodowej. Elektroforeza w surowicy wykazała całkowity poziom białka 5,6 g na decylitr, poziom gamma globuliny 0,5 g na decylitr i brak białka monoklonalnego; poziom IgA wynosił 70 mg na decylitr (zakres normalny, 61 do 356), poziom IgM 18 mg na decylitr (zakres normalny, 37 do 286) i poziom IgG 445 mg na decylitr (zakres normalny, od 767 do 1590). Poziom sodu wyniósł 127 mmol na litr, poziom kortyzolu wynosił 14,7 .g na decylitr (406 nmol na litr), a wyniki testów czynności wątroby były prawidłowe. Rutynowe hodowle drugiej próbki CSF (w tym testowanie grzybów) były ujemne (Tabela 1). Testy antygenów kryptokokowych i barwienie dla pałeczek kwasoopornych były negatywne, ale krętki ponownie zwizualizowano. W hodowli krwi wyrosło Staphylococcus epidermidis, które uznano za zanieczyszczenie.
Metody
Badania mikroskopowe i immunofluorescencyjne
Próbki CSF otrzymano w laboratorium referencyjnym (Imugen), a próbki badano bezpośrednio za pomocą mikroskopii w ciemnym polu
[przypisy: badanie przedmiotowe klatki piersiowej, polmed poznań, zespół moebiusa ]