Występowanie znaków parkinsonowskich i związana z nimi śmiertelność we wspólnotowej populacji osób starszych ad 5

Model ten sugerował, że po dostosowaniu do innych kategorii oznak, tylko zaburzenie chodu wiązało się ze zwiększonym ryzykiem zgonu. Wskaźnik ryzyka dla bradykinesii wynosił 1,3 (przedział ufności 95%, 0,9 do 1,7); dla zaburzeń chodu 2,3 (przedział ufności 95%, 1,7 do 3,1); dla sztywności 1,0 (przedział ufności 95%, 0,7 do 1,3); i dla drżenia, 1,0 (przedział ufności 95%, 0,8 do 1,3). Rycina 2. Rycina 2. Krzywe przeżywalności Kaplana-Meiera dla 159 osób z parkinsonizmem – 128 Którzy mieli zaburzenie chodzenia i 31 osób, które nie chorowały – i dla 301 osób bez parkinsonizmu w ciągu ośmiu lat obserwacji. Następnie skonstruowaliśmy model proporcjonalnych zagrożeń, porównując ryzyko zgonu wśród osób z parkinsonizmem z zaburzeniami chodu oraz ryzyko wśród osób z parkinsonizmem bez zaburzeń chodu, z ryzykiem u osób bez parkinsonizmu. W porównaniu z osobami bez parkinsonizmu osoby z parkinsonizmem i zaburzeniami chodu miały względne ryzyko zgonu o wartości 2,4 (przedział ufności 95%, 1,8 do 3,1; P <0,001); wśród osób z parkinsonizmem bez zaburzeń chodu ryzyko względne wyniosło 1,1 (95% przedział ufności, 0,7 do 1,8, P = 0,716). Krzywe przeżycia Kaplan-Meier w ciągu ośmiu lat obserwacji przedstawiono na rycinie 2.
U osób starszych zaburzenie chodu może wiązać się z wieloma stanami oprócz parkinsonizmu.31,32 Regresja logistyczna została wykorzystana do określenia stopnia, w jakim zaburzenie chodu było związane z każdą z pozostałych kategorii oznakowania. Wśród osób z zaburzeniami chodu, ilorazy szans były następujące: dla bradykinesii 12,0 (przedział ufności 95%, 7,0 do 20,5; P <0,001); dla sztywności, 1,8 (przedział ufności 95%, 1,2 do 2,8; P <0,05); i dla drżenia, 2,2 (przedział ufności 95%, 1,4 do 3,6, P <0,001).
Dyskusja
Dane te sugerują, że parkinsonizm występuje bardzo często u osób w wieku powyżej 65 lat i że jego rozpowszechnienie rośnie silnie wraz z wiekiem. Parkinsonizm wiąże się z dwukrotnym wzrostem ryzyka śmierci, co jest silnie związane z obecnością zaburzeń chodu.
W poprzednim badaniu populacyjnym, przeprowadzonym w trzech gminach na Sycylii, zbadano zależne od wieku prewalencje parkinsonizmu.18 Autorzy opisali podobne powiązanie z wiekiem, ale mniejszą oceną częstości występowania parkinsonizmu. Nie badali rozpowszechnienia poszczególnych znaków parkinsonowskich lub kategorii znaków. Pośrednie dowody na częstość występowania objawów parkinsonizmu pochodzą z badań populacyjnych przeprowadzonych w obszarach Washington Heights i Inwood w Nowym Jorku. Badania te wykazały nieco mniejszą częstość objawów parkinsonizmu wśród osób bez jawnej choroby neurologicznej, które przeszły szczegółowe oceny kliniczne.4 Różnice w definicjach parkinsonizmu między badaniami mogły przyczynić się do naszych wyższych oszacowań rozpowszechnienia. Przejście do łagodnego parkinsonizmu przebiega stopniowo33. W środowisku społecznym, w którym prawdopodobnie dominuje łagodny parkinsonizm, nawet niewielkie różnice w rozróżnieniu między obecnością lub brakiem parkinsonizmu mogą znacząco wpłynąć na oszacowanie rozpowszechnienia.
W kilku badaniach oceniano ryzyko zgonu związanego z parkinsonizmem wśród osób, które zgłosiły się do lekarza
[podobne: opadnięta powieka, jaskółcze ziele sok, patentex oval ]