Klasyfikacja Sterlinga.

Klasyfikacja Sterlinga dotyczy przeważnie gruźlicy płuc postępującej, natomiast nie uwzględnia gruźlicy płuc wczesnego dzieciństwa ani okresu młodzieńczego a także czynnika patogenetycznego i odpornościowego. Toteż obecnie nie może już nas zadowolić. Wygórowują ją klasyfikacje Bard-Pićryego (z r. 1913) oraz Neumanna. Pierwsza z nich uwzględnia czynnik patogenetyczny, a druga, prócz tego, stan odporności swoistej, gdyż opiera się na klasyfikacji Barda i na teorii trzech okresów alergicznych Rankego. Klasyfikacje te, zwłaszcza Neumanna, pozwalają wnosić o przeszłości i przyszłości chorego o najwłaściwszym leczeniu. Ich wyższość pod tym względem nad klasyfikacją Sterlinga można wyjaśnić na przykładzie przewlekłej gruźlicy płuc włóknisto-serowatej. W klasyfikacji Neumanna odpowiadają tej postaci gruźlicy płuc suchoty płuc rozpadowo-włókniste (phthisis pulmorium chronica ulceroso-fibrosa), suchoty płuc włóknisto-serowate pospolite (phthisis pulmonum fibroso- caseosa communis) i przewlekłe suchoty płuc okresu pokwitania (phthisis ulmonum pubertatis chronica). Te postaci objęte w klasyfikacji Steringa jednym mianem różnią się i przeszłością, i przyszłością. Ceteris aribus najgorzej rokują suchoty płuc okresu pokwitania, lepiej : suchoty płuc pospolite i najpomyślniej – suchoty płuc rozpadowo-włókniste. Suchoty okresu pokwitania powstają w wieku młodzieńczym, gdy strój, zakażony prątkami gruźlicy, nie może wytworzyć dostatecznej odporności z przyczyn zewnętrznych lub wewnętrznych. Na odwrót suchoty płuc rozpadowo-włókniste dotyczą osób najczęściej w wieku starczym i są poprzedzone gruźlicą płuc włóknistą zagęszczającą ograniczoną (tuberculosis pulmonum fibrosa densa localisata) albo włóknistą rozlaną (tuberculosis pulmonum fibrosa diffusa), które przebiegają latami wśród zaostrzeń i przycichania choroby. Postać ta rozwija się pod działaniem czynników osłabiających ustrój, tak jak i suchoty płuc okresu pokwitania, lecz nie szerzy się tak szybko w płucu wskutek obfitego w nim rozwoju bliznowaciejącej tkanki łącznej oraz pewnej, chociaż nieco już upośledzonej, zdolności obronnej ustroju nabytej w walce, toczonej z zakażeniem gruźliczym latami. Toteż objawy toksyczne, bardzo wyraźne w suchotach płuc okresu pokwitania, są tutaj o wiele słabsze i sprawa chorobowa może trwać długo. Inaczej się dzieje w pospolitych suchotach płuc. Tu nie ma przeszkód w szerzeniu się sprawy chorobowej w płucu, a odporność swoista, nabyta przy pierwszym zakażeniu, znacznie już osłabła. [więcej w: zespół moebiusa, płaskostopie leczenie u dorosłych, badanie przedmiotowe klatki piersiowej ]