Występowanie znaków parkinsonowskich i związana z nimi śmiertelność we wspólnotowej populacji osób starszych cd

Zostały one zakodowane zgodnie z Międzynarodową Klasyfikacją Chorób, dziewiąta korekta, modyfikacja kliniczna (ICD-9-CM) .27 Analiza obejmowała uczestników, których zgony były spowodowane chorobą układu oddechowego (kody ICD-9-CM od 460 do 519), przewlekłą choroba obturacyjna dróg oddechowych (kody 490 do 496), zapalenie płuc (kody 480 do 487 i 507), jakakolwiek choroba sercowo-naczyniowa (kody 390 do 459), jakakolwiek choroba naczyniowa mózgu (kody 430 do 438), rak (kody 140 do 239), lub obrażenia (kody ICD-9-CM E ). Zastosowano modele proporcjonalnego zagrożenia w celu porównania względnego ryzyka zgonu wśród osób z parkinsonizmem z odsetkiem osób niedotkniętych chorobą, z korektami dotyczącymi wieku i płci28. Modele te traktowały dziennik natychmiastowego wskaźnika śmiertelności w każdym punkcie czasowym badania, wśród tych, którzy przeżyli co najmniej tyle czasu od oceny klinicznej, jak narastało liniowo z wiekiem zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, ale pozwalali mężczyznom ogólnie na różną stopę zgonów. Model został zwalidowany, aby upewnić się, że wpływ parkinsonizmu na śmiertelność nie był wynikiem nieadekwatnego rozliczenia stosunku śmiertelności do wieku lub klinicznej diagnozy choroby Alzheimera.24 Aby mieć pewność, że jakiekolwiek powiązanie parkinsonizmu ze śmiertelnością nie było częściowo opracowano artefakt o projekcie próbki, który nie byłby widoczny w całej populacji, przeprowadzono oddzielne regresje logistyczne, skorygowano o oszacowanie prawdopodobieństwa pseudo-maksymalnej wiarygodności dla projektu próbkowania, z przeżywalnością w kolejnych latach obserwacji stosowanej jako wynik .29 Analiza ta była zgodna z modelami proporcjonalnego hazardu i wykazywała podobne ryzyko śmierci w całym okresie badania. Podobne modele wykorzystano do analiz wtórnych. Do przedstawienia wyników wykorzystano krzywe Kaplana-Meiera
Wyniki
Przewaga parkinsonowskich znaków i kategorii znaków
Tabela 2. Tabela 2. Konkretne dla wieku szacunki rozpowszechnienia znaków parkinsonowskich. Znaki parkinsonowskie były powszechne. Odsetek osób z każdym znakiem w każdej grupie wiekowej przedstawiono w tabeli 2. Wartości procentowe ważono, aby odzwierciedlały projekt pobierania próbek. Częstość występowania objawów parkinsonizmu, z wyjątkiem drżenia spoczynkowego, znacznie wzrosła wraz z wiekiem.
Tabela 3. Tabela 3. Szacunki dotyczące częstości występowania częstości występowania parkinsonizmu i objawów parkinsonizmu. Analiza czynnikowa została wykorzystana do oceny stopnia, w jakim skojarzenia między 12 znakami parkinsonowskimi odpowiadały określonym grupom. 30 zidentyfikowano cztery czynniki, które ogólnie wspierały umieszczanie objawów ruchowych w czterech kategoriach bradykinezji, zaburzeń chodu, sztywności i drżenie (dane nie pokazane). Dlatego te cztery kategorie znaków zostały wykorzystane w kolejnych analizach. Liczbę osób, w których każda kategoria była obecna i częstość występowania (ważoną odzwierciedlającą projekt próbkowania) każdej kategorii znaków, podano w tabeli 3. Wszystkie kategorie znaków były powszechne, a ich rozpowszechnienie było silnie związane z wiekiem. Częstość zaburzeń chodu była większa u kobiet; sztywność i drżenie występowały częściej u mężczyzn.
Występowanie parkinsonizmu
Spośród 467 osób poddanych ocenie klinicznej 159 miało parkinsonizm, a 301 nie (brak możliwości zaklasyfikowania 7)
[przypisy: entezopatia leczenie, znamiona barwnikowe zdjęcia, medpolonia ]