Rozpoznanie ostrej gruźlicy prosówkowej.

W rozpoznaniu ostrej gruźlicy prosówkowej płuc bardzo pomaga badanie płuc promieniami rentgenowskimi. W typowych przypadkach tej choroby rentgenogram jest znamienny już w tym okresie, w którym badanie fizyczne płuc nie pozwala jej jeszcze rozpoznać. Mianowicie badaniem rentgenograficznym wykrywa się zacienienie drobnoplamiste bez smug łączących postronkowato plamki. Ogniska małe, mniejsze od łepka szpilki, plamkowate, są rozmieszczone bardzo gęsto, zwłaszcza w szczytach. Ostrą gruźlicę prosówkową, usadowioną w układzie chłonnym płuc, cechuje brak objawów rozdęcia płuc pomimo rozległego zajęcia płuc sprawą gruźliczą prosówkową oraz łagodny przebieg. Ostra gruźlica płuc prosówkowa. Rozpoznanie różnicowe ostrej gruźlicy prosówkowej płuc. Od duru brzusznego (typhus abdominalis) odróżnia się ostrą gruźlicę prosówkową płuc na tej podstawie, że jej towarzyszy znaczna sinica twarzy i powłok zewnętrznych, duszność, przyspieszenie tętna, wybitna neutrofilia w krwi, ujemny odczyn Widala. Od ogólnego zakażenia (sepsis acuia) paciorkowcami lub innymi bakteriami odróżniają ostrą gruźlicę prosówkową płuc znaczna sinica, duszność i zmiany w płucach. W rozpoznaniu różnicowym trzeba uwzględniać także wynik badania radiologicznego płuc. Sama drobnoplamistość obrazu płuc nie rozstrzyga jeszcze rozpoznania, gdyż taki sam obraz rentgenowski może powstać, pomimo że płuco jest zdrowe, jeżeli jest bardzo wyraźny rysunek naczyń krwionośnych, a także w przypadkach dużego przekrwienia biernego w płucach w toku choroby serca. [podobne: patentex oval, feksofenadyna, nicienie objawy u człowieka ]