Ostre zapalenie krtani to choroba atakująca nasze drogi oddechowe, w przypadku której odpowiednie leczenie staje się sprawą bardzo ważną. Zazwyczaj choroba ta pojawia się jako towarzyszka tak poważnego problemu, jakim jest ogólne zapalenie górnych dróg oddechowych, choć może się też rozwijać jako choroba samodzielna. Co warto wiedzieć na temat tej choroby? Co robić, by ostre zapalenie krtani nie stało się przyczyną dalszych problemów z drogami oddechowymi oraz z ogólnym stanem naszego zdrowia? Ponieważ w przypadku tej choroby ważne staje się odpowiednie leczenie oraz podjęta w porę terapia, każdy z nas powinien wiedzieć, jakie objawy mogą świadczyć o problemach związanych z krtanią i atakującym ją stanem zapalnym. Na szczęście symptomy tej choroby są dość charakterystyczne, zatem każdy powinien w porę dostrzec niepokojące sygnały i skonsultować się z lekarzem. Drażnienie i poczucie suchości w gardle, męczący kaszel oraz ból krtani, który pojawia się w trakcie mówienia – oto objawy, które mogą wskazywać na problemy z ostrym zapaleniem krtani. Read the rest of this entry »

Jest jedną z wielu chorób, które mogą zaatakować nasz układ oddechowy. Bronchit to choroba, która atakuje oskrzela, a brak odpowiedniego leczenia może mieć w jej przypadku dość poważne konsekwencje. Co warto wiedzieć na temat bronchitu? Choroba ta znana jest również jako ostre zapalenie oskrzeli, a jej przyczyn jest sporo. Z jednej strony za pojawienie się problemów ze stanem zapalnym mogą odpowiadać wirusy, z drugiej – czynniki klimatyczne oraz środowiskowe. Wiadomo, że zmienna pogoda, zbyt niska temperatura powietrza lub jego znaczne zanieczyszczenie to czynniki, które mają ogromny wpływ na stan naszych dróg oddechowych. Read the rest of this entry »

Nie stosunek składu soków (dyskrazja) jest powodem fizjologicznych lub patologicznych różnic temperamentów. Soków tych rozróżniał cztery: krew (sanguis), żółć (chole), czarna żółć (melajna chole) i śluz (flegma.). Zależnie od przewagi jednego z tych soków nad wszystkimi rozróżnia cztery typy temperamentów: 1. Sangwinik jest to człowiek o żywym, łatwo zapalnym usposobieniu, o naturze czynnej, obdarzony pewnością siebie i energią, jego zapał łatwo jednak wygasa, jest niewytrwały w swoich wysiłkach, łatwo się zraża trudnościami, tak że nie można na jego zobowiązania liczyć. Zdolny do wielkiego nakładu siły, rozprasza się w wykonaniu swoich zamiarów i bywa roztargniony. Read the rest of this entry »

Sumienie człowieka, regulujące jego postępowanie, jest niewątpliwie wytworem środowiska. W środowisku ludożerców obowiązują inne normy etyczne niż w środowiskach kulturalnych. W ludożerstwie nie można się dopatrzyć wad charakterologicznych, jeżeli występują one w środowisku kanibalów. Gdyby jednak jakiś osobnik samorzutnie, z własnego poczucia moralnego przeciwstawił się temu obyczajowi, to mimo że narusza on ład społeczny, musielibyśmy uznać go za człowieka pod względem charakterologicznym normalnego. Za cechę dodatnią uznać więc trzeba wierność własnym przekonaniom, poglądom, zasadom i sumieniu. Read the rest of this entry »

Zaburzenia osobowości podzielić można na trzy wielkie grupy: 1. Zmiana osobowości bez naruszenia jej podstawowej struktury (transformatio pe1sonalitatis sine destructuratione). 2. Rozszczepienie osobowości naprzemienne, czyli rozdwojenie osobowości (personalitas duplex alternans). 3. Read the rest of this entry »

ZABURZENIA OSOBOWOŚCI. Osobowość człowieka nie jest strukturą stałą i niezmienną. Podlega ona nieustannemu rozwojowi w ciągu życia i przemienia się niekiedy skokami pod wpływem wstrząsających oddziaływań środowiska. Urazy psychiczne wpływają na zmianę trybu życia, na kierunek dążeń, na sposób reagowania na wpływy zewnętrzne. Szczególnie choroba psychiczna, nawet jeśli dotyczy tylko pewnego wycinka czynności psychicznych, wywiera wpływ na osobowość chorego, z czego wcale nie wynika, aby musiała ulec naruszeniu struktura osobowości jako taka. Read the rest of this entry »

Człowiek zachowuje poczucie i pewność swojej historycznej ciągłości w czasie: swojej tożsamości z sobą z upływem czasu, lecz równocześnie wie, że jego osobowość zmieniała się stopniowo lub skokami. Zmiany te w prawidłowych warunkach można stwierdzić dopiero wówczas, gdy porówna się odległe od siebie w czasie przekroje danej osobowości. Ten sam człowiek jako dziecko, jako młodzieniec, jako mężczyzna dojrzały, jako starzec, jest wprawdzie identyczny z sobą, posiada jednak w rozmaitych okresach życia różną osobowość. Zjawisko to jest widoczne zarówno dla otoczenia, jak i dla doświadczenia wewnętrznego. Kształtowanie się osobowości zależy od nieustającej wymiany wpływów ze środowiskiem, którego osobowość jest nierozdzielnym składnikiem. Read the rest of this entry »

Jest rzeczą bardzo trudną podać w jednej definicji, co to jest osobowość (personalitas). Gay przez charakter i temperament rozumie się pewną stałość strukturalną, warunkującą dynamikę postępowania ludzkiego lub sposobu reagowania na bodźce, to ma się na myśli przede wszystkim dyspozycje uczuciowe. Obydwa te pojęcia wchodzą w skład naczelnego pojęcia osobowości. Osobowość obejmuje jednak znacznie więcej, gdyż wszystkie te dyspozycje i cechy psychiczne, a nawet schemat własnego ciała, dzięki którym człowiek stanowi zwartą, jednostkową, trwającą w czasie całość. W podmiotowym oglądzie człowiek wiąże zwartość i jednostkowość swojego organizmu z własną jaźnią. Read the rest of this entry »

Przedstawione poniżej przykładowo układy typologiczne dotyczą zarówno charakterów, jak temperamentów. Pojęcie charakteru jest zresztą ogólniejsze, gdyż temperament jest jedną z cech składowych pojęcia charakteru. W życiu wiążą się te rzeczy nierozerwalnie, gdyż temperament ma wpływ na zasady postępowania i na odwrót, dzięki właściwościom charakteru zdolni jesteśmy wpływać kształtująco na temperament. Dzieje się to przez systematyczne pohamowanie niepożądanych jego przejawów i wytwarzanie w sobie korzystnych nawyków i odruchów warunkowych. Tego rodzaju ćwiczenia wywierają wpływ na samą strukturę zarówno temperamentu jak i charakteru. Read the rest of this entry »

Są różne stopnie i przejścia zjawisk rozszczepiennych. Ich najklasyczniejszym wyrazem jest pojawienie się wyraźnie przez chorego nazwanych nowych osobowości, wytworów najdalej posuniętego rozpadu strukturalnego. Rozpad struktury osobowości w tym znaczeniu, że chory wyraźnie podaję się za taką czy inną osobowość lub przybiera sobie nawet kilka osobowości równocześnie, występuje właściwie tylko w schizofrenii paranoidalnej, czasem w zespole paranoicznym na tle schizofrenii. Wszędzie indziej mówimy o rozpadzie struktury osobowości w znaczeniu zestawionych powyżej zmian rozszczepiennych. Gdy pojawią się mnogie osobowości, to chory zachowuje wprawdzie mniej więcej nie uszkodzoną dawną swoją osobowość, obok niej jednak pojawia się osobowość druga, chorobliwa. Read the rest of this entry »